sobota, 15 marca 2014

Król jest nagi


Przed wyjazdem do Chin można przeczytać całą bibliotekę przewodników turystycznych i poradników, a i tak wiele rzeczy będzie kompletnym zaskoczeniem. Na pewno będzie wiele zarówno miłych jak i przykrych niespodzianek, wiele zależy od regionu do którego się trafi. 

Witamy w Chińskiej Republice Ludowej

Przykładowo jeżeli ktoś mieszkał w Polsce w domu studenckim i uważa, że przygotowało go to do podobnego życia w Chinach to bardzo się myli. Bardzo. W chińskim akademiku nie ma ogrzewania, napięcie w gniazdkach jest zbyt niskie by podłączyć cokolwiek o większej mocy od laptopa czy komórki, nawet zagotowanie wody na herbatę przerasta możliwości uczelnianej instalacji. O szczelnych oknach i drzwiach można sobie co najwyżej pomarzyć. Kuchnia, pralnia i ciepła woda również pozostają w sferze marzeń. Akademiki wyposażone zostały wyjątkowo oszczędnie, stypendyści otrzymają materace, osoby które same opłacają naukę zastaną w pokoju jedynie stelaż łóżka. Ale życie w domu studenckim ma też wiele plusów, z których największym jest bliskość stołówki.

Uniwersytet Yunnan - kampus Cheng Gong

Jedzenie zajmuje w kulturze i życiu codziennym Chińczyków bardzo ważne miejsce. Za równowartość 8 rmb można zjeść gorącą zupę z makaronem (拉面) w jednej z tanich knajpek z prostym jedzeniem. Taniej i co najważniejsze znacznie lepiej można zjeść tylko w dofinansowywanej przez rząd stołówce na uczelni. Za mniej więcej 5 rmb posiadacze kart studenckich mogą zjeść dowolnie skomponowany zestaw, na który składa się porcja ryżu, mięsa lub ryby, warzyw, tofu itd. Wydanie dodatkowych 2 rmb wzbogaci posiłek o kubek gorącego mleka (krowiego lub sojowego), przesłodzoną kawę, herbatę, kakao lub napój gazowany. Dla Europejczyka początkowo ciężka do przełknięcia może okazać się ilość tłuszczu w każdej z potraw, ale duża ilość oleju jest nieodzownym elementem kuchni chińskiej.
Spartański wystrój akademika

Akademik i szkoła są idealnymi miejscami do zawierania wielu ciekawych znajomości. Często zdarza się, że w jednym pokoju na plotkach spotka się kilka osób zupełnie różnych narodowości, które będą porozumiewać się między sobą w kilku językach. Na przykład mnie dość szybko udało się trafić do kręgu, którego wspólnym językiem był japoński, choć jest wśród nas tylko trójka Japończyków. Językiem ''urzędowym'' domu studenckiego jest chiński, w innym języku nie da się porozumieć nie tylko z obsługą, ale też z większością kolegów i koleżanek. W mojej klasie na dwanaście osób tylko trzy posługują się płynnie angielskim (choć żadne z nas nie pochodzi z krajów anglojęzycznych), a dwie coś tam rozumieją gdy mówi się bardzo powoli i wyraźnie. Językiem wykładowym jest oczywiście chiński.
Typowe jedzenie ze stołówki - ryż, orzeszki, jajecznica z przewagą pomidorów.

Skoro już mowa o języku warto wspomnieć, że Chińczycy niekoniecznie po chińsku potrafią mówić. Standardowy, urzędowy język mandaryński (普通话) zna około 70% mieszkańców Chin i choć liczba ta systematycznie wzrasta, nawet najpilniejsza nauka nie gwarantuje, że uda się porozumieć z napotkanym na ulicy obywatelem Państwa Środka. Z Chińczykami w wieku 40+ często ciężko się porozumieć bez pomocy kogoś kto z mandaryńskiego przełoży na lokalny dialekt - coś w stylu z polskiego na nasze. Z mnogości dialektów mogą wyniknąć przeróżne pomyłki, na przykład w dialekcie Kunmingu (昆明话) czterdzieści cztery brzmi identycznie jak czternaście.


Niska zabudowa małego miasta - Huize, Qujiang, prowincja Yunnan, ok. 1 mln mieszkańców

Chińczycy są dość hałaśliwi, uwielbiają głośne rozmowy i zatłoczone miejsca. Przechadzają się ulicami niespiesznie nawet w godzinach szczytu, a z prawie każdy posiłek chętnie zamieniliby w wielogodzinną ucztę. Wiele lubi się też napić alkoholu i jest bardzo dumnych z lokalnej wódki o mocy ponad 50% (白酒). Picie alkoholu w gronie znajomych Chińczycy chętnie urozmaicają licznymi grami towarzyskimi, śpiewaniem, a nawet recytowaniem wierszy starożytnych poetów.

Wiejska uliczka - Nangu, Qujiang, prowincja Yunnan

W Chinach można poznać masę przyjaznych i pomocnych osób, z łatwością da się znaleźć osoby, które kompletnie bezinteresownie pomogą w załatwieniu wielu spraw, coś przetłumaczą, a nawet obdarują różnymi przydatnymi przedmiotami. W trakcie studiów w Chinach z pewnością uda się nawiązać wiele wspaniałych przyjaźni. Z drugiej jednak strony nigdzie indziej w tak wielkim tłumie nie będzie się odczuwało aż tak olbrzymiej samotności i wyobcowania. Wielu Chińczyków, szczególnie tych wychowanych na wsi nigdy wcześniej nie widziało białego człowieka, dlatego też mnóstwo osób będzie komentowało wygląd obcokrajowca, zachowanie, wiele osób spróbuje dotknąć włosów czy skóry, dużo młodych poprosi o pozowanie do wspólnego zdjęcia. Okrzyki ''cudzoziemiec'' (老外) czy "wielki nos''(大鼻子), podobnie jak ''witaj w Chinach'' (welcome to China) czy ''cześć'' (hello, znacznie rzadziej 你好) usłyszy się co najmniej kilka razy dziennie. Większość Chińczyków darzy obcokrajowców olbrzymim zainteresowaniem i odnosi się bardzo przyjaźnie, a zarazem niezwykle nieśmiało do osób o nieazjatyckim wyglądzie. Wielokrotnie zostanie się poproszonym o pozowanie do wspólnego zdjęcia przez zupełnie obce osoby. Pierwsze miejsce na mojej liście dziwnych próśb od przypadkowo napotkanych osób zajmuje prośba o autograf.

"Morze Kunmińskie" - jezioro Dianchi, prowincja Yunnan, długość 39 kilometrów, powierzchnia 298 kilometrów kwadratowych, 1886 m n.p.m.

Życie w Chinach nie jest łatwe, a odnalezienie się w zupełnie innych realiach dla wielu osób może okazać się niezwykle trudne. Niektórzy szybko otaczają się licznym gronem chińskich znajomych, inni nieśmiało nawiązują kontakty z miejscową ludnością, a jeszcze inni przebywają w Chinach miesiące, a nawet lata spędzając czas jedynie wśród innych imigrantów nigdy nie opanowawszy podstawowych zwrotów czy nie nawiązawszy bliższej znajomości z choćby jednym Chińczykiem.

 Prowincja Yunnan

Warto wybrać się do Chin choćby na krótką wycieczkę by na moment poczuć niesamowitą atmosferę tego kraju wielu kontrastów. Zdecydowanym i poszukującym mocnych wrażeń polecam wyjazd na dłużej, najlepiej na studia. 

 A na koniec ciekawostka kulturowa dla japonistów i nie tylko. 


I zbliżenie:
Zakaz zbliżania się dla psów.... i Japończyków.

Szybki przelicznik walut:
1 rmb = 50 gr 

wtorek, 11 marca 2014

Tajlandia, Malezja i Singapur na talerzu


Tajlandia



Homar w pikantnym sosie - Bangkok

 
Słodko-kwaśna zupa krewetkowa - Bangkok 

 Sałatka ze świeżej papai z orzeszkami ziemnymi, cebulą i ziołami - Bangkok

 Lepki ryż, świeży ogórek, pieczone mięso wieprzowe i sałatka z papai z limonką - Bangkok 

 Lepki ryż zawinięty w liście bananowe - Klong Suan, bazar o ponad stuletniej historii, około 100 kilometrów od Bangoku. Cena ok. 10-15 baht za sztukę.

Domowej (czy może raczej ulicznej?) roboty lody - Klong Suan. Składając zamówienie wybiera się różne dodatki, np. wiórki czekoladowe, orzeszki ziemne, świeże owoce itp. Sprzedawca wylewa mleczną masę na chłodzącą płytę, dorzuca dodatki, a następnie energicznie zdrapuje zamarzający produkt i umieszcza pozwijane płaty w pojemniku. Cena ok. 50 baht.

 Padthai, smażony makaron z jajkiem, kiełkami, orzeszkami i kurczakiem - miasto Phuket, wyspa Phuket. Cena: 40 baht

.Ryż z kurczakiem curry, czyli tajska kuchnia indyjska - miasto Phuket, wyspa Phuket. Cena: 50 baht. 

Makaron z owocami morza w sosie słodko-pikantnym - Patong, wyspa Phuket. Cena: 80 baht.

 Padthai, smażony makaron z krewetkami, jajkiem, orzeszkami ziemnymi, tofu i kiełkami podany na liściu bananowca - Patong, wyspa Phuket. Cena: 50 baht. 

 Danie japońskie w stylu tajskim, czyli kotlet z kurczaka w słodkim sosie sojowym z kwaśną, typowo tajską sałatką - Patong, wyspa Phuket. Cena: 60 baht.

Świeża sałatka z papai i zielonego mango z dodatkiem marchewki, orzeszków, limonki i zielonej fasolki - Patong, wyspa Phuket. Cena: ok. 50 baht.

Malezja

 

 
Kuchnia koreańska w wydaniu malezyjskim prosto z Chinatown w Kuala Lumpur. Zupa sojowa z tofu i krewetkami, ryż, kimchi - Kuala Lumpur. Cena ok. 10 ringgit.

 Pikantne kluski ryżowe w pomidorowo-paprykowym sosie, omlet, kimchi i gotowane ziemniaki pokrojone w cieniutkie paseczki. Kolejna odsłona kuchni koreańskiej w wykonaniu malezyjskim - Kuala Lumpur. Cena: ok. 12 ringgit.

 
Podawana w rozgrzanym glinianym garnku zupa "wszystko". "Wszystko" dlatego, że znajdziemy w niej makaron, warzywa, owoce morza, kawałki wołowiny, kuleczki mięsa wieprzowego i kuleczki rybne, warzywa, a do tego surowe jajko powoli ścinające się na powierzchni - Kuala Lumpur, Chinatown. Cena ok. 8 ringgit.

Singapur

 

 Zupa z krewetkami, bliska kuzynka chińskiego lamian - Singapur. Cena ok. 5 dolarów singapurskich.

Szybki przelicznik walut:
1 baht - ok. 10 gr
1 ringgit - ok. 1 zł
1 dolar singapurski - ok. 2 zł 50 gr